چین بدون توجه به تحریم های آمریکا واردات نفت از ایران در ۹ ماه نخست ۲۰۱۳ را ۱.۴ درصد افزایش داده و این در حالی است که برای تمدید معافیت خود از سوی آمریکا باید در سه ماه آینده ۱۸ درصد وادرات نفت از ایران را کاهش دهد. به گزارش تسنیم، بر اساس قانون مصوب تحریم نفت ایران در کنگره آمریکا مشتریان نفت ایران باید خرید نفت از این کشور را کاهش دهند تا بتوانند از این قانون معاف شوند. چین از معدود کشورهایی است که توجهی به این قانون نداشته است. در سال ۲۰۱۲ واردات نفت چین از ایران فقط ۱ درصد کاهش یافت و در سال ۲۰۱۳ نیز تاکنون این کشور واردات نفت از ایران را ۱٫۴ درصد افزایش داده است. اگر چین بخواهد شانس خود برای معافیت یک دوره دیگر از تحریم های آمریکا را افزایش دهد، باید در سه ماه پایانی سال جاری میلادی، واردات نفت خود از ایران را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. شروع به کار یک واحد مستقل پتروشیمی در ماه جولای که میعانات تولیدی پارس جنوبی را پالایش می کند، دورنمای پایین آوردن واردات نفت چین از ایران را تضعیف کرده است. واردات روزانه نفت چین از ایران در ماه سپتامبر، به ۴۷۵ هزار و ۵۲۱ بشکه رسید که نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۲۴
درصد و نسبت به ماه آگوست ۹ درصد افزایش را نشان می دهد. یک منبع صنعتی نزدیک به نهاد وارد کننده نفت چین به رویترز گفت: «ما در نیمه دوم امسال تلاش کرده ایم تا واردات از ایران را کنترل کنیم...واردات نفت ما از ایران بسیار کاهش یافته است. ما سطح فعلی واردات از ایران را در ماه های باقیمانده از امسال ادامه خواهیم داد.» مقامات نفتی چین سال گذشته برآورد کردند که پالایشگاه های این کشور واردات نفت خود از ایران را امسال حداقل ۵ درصد کاهش خواهند داد و از ۴۳۸ هزار و ۴۵۰ بشکه در روز در سال ۲۰۱۲، حداکثر به حدود ۴۱۶ هزار و ۴۰۰ بشکه در روز در سال ۲۰۱۳ خواهند رساند. چین، بزرگترین مشتری نفت ایران در ۹ ماهه منتهی به سپتامبر، ۱۶٫۰۱ میلیون تن، معادل ۴۲۸ هزار و ۱۶۰ بشکه در روز از این کشور نفت خریداری کرده است. این بدان معناست که چین برای برخورداری از یک دوره معافیت دیگر، باید واردات نفت خود از ایران را در هر یک از سه ماه آینده به حدود ۱٫۶ میلیون بشکه یعنی حدود ۳۸۰ هزار بشکه در روز کاهش دهد که ۱۸ درصد نسبت به واردات حدود ۲میلیون بشکه نفت از ایران در ماه سپتامبر، کمتر خواهد بود. البته قانون تحریم ایران بند ویژه ای دارد که به دولت
آمریکا اجازه می دهد در جایی که منافع ملی آمریکا اقتضا می کند معافیت کشوری را بدون توجه به کاهش یا افزایش واردات نفت آن کشور از ایران تمدید کند.
