افت ۲۸ درصدی تولید انرژی کشور درصورت پیوستن به توافق پاریس

پتروتحلیل-توافق تغییر اقلیم پاریس، نتیجه بیست و یکمین نشست کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل متحد (COP21) است. محور اصلی این توافق، کاهش شدت گرمایش زمین ازطریق کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای انسان‌ساخت از جمله CO₂ است. مطابق توافق پاریس، کشورهای عضو موظف به ارائه تعهدات خود در قالب سند مشارکت ملی (NDC) به دبیرخانه کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل متحد (UNFCCC) شده‌اند. این سند براساس بند 2 ماده 4 متن توافق، این سند و تعهدات موجود در آن، الزام‌آور خواهد بود.

تعهدات ایران در سند مشارکت ملی مدنظر (INDC) شامل کاهش 12 درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای است. ازاین‌رو سازمان محیط زیست مطابق گزارش سیاست‌های کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، عمده این کاهش 12 درصدی را به بخش‌های شرکت ملی گاز، شرکت ملی نفت، شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی و وزارت نیرو اختصاص داده است. مجموعه این بخش‌ها نشان می‌دهد، دقیقاً مطابق بررسی‌های انجام‌شده، کاهش مدنظر باید ازطریق کاهش فعالیت‌های مربوط به منابع نفت و گاز اتفاق بیفتد.

همچنین بر اساس گزارش‌های رسمی اعلام‌شده از مراکز معتبر انرژی جهان، جمهوری اسلامی ایران با دارا بودن 17 درصد از مجموع منابع گاز جهان و 10 درصد از مجموع منابع نفت جهان (به نقل از EIA)، در مجموع منابع نفت و گاز، رتبه نخست دنیا را در اختیار دارد. ازطرفی با توجه به رابطه مستقیم استفاده از منابع نفت و گاز به‌عنوان بزرگ‌ترین مزیت اقتصادی کشور و افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌توان گفت، اجرای این تعهدات به‌منزله محدودیت در استفاده از منابع نفت و گاز خواهد بود.

میزان کاهش ارزش تولید در بخش های مختلف انرژی

حال با توجه به اهمیت منابع نفت وگاز در چرخه اقتصادی کشور، به بررسی دقیق‌تر سیاست‌های اجرای تعهدات مربوط به بخش انرژی در گزارش سازمان محیط زیست می‌پردازیم. مطابق این گزارش، اجرای تعهدات دولت در توافق پاریس، به کاهش ارزش تولید 28 درصدی در بخش انرژی کشور بر اساس قیمت‌های سال 1383 منجر می‌شود که به‌تفکیک عبارت‌اند از:

1. کاهش 15 درصدی در استخراج نفت خام و گاز طبیعی
2. کاهش 11_/7 درصدی در تولید فرآورده‌های نفتی مانند بنزین
3. کاهش 84_/5 درصدی در بخش تولید و انتقال آب، برق و گاز