رشد تقاضای پلی‌پروپیلن چین؛ حبابی که ممکن است فراتر از هرگونه ترمیمی ترکیده باشد

پتروتحلیل-آیا حبابی بسیار قدرتمند بود که دیگر در شرایط کنونی نمی‌تواند متورم شود؛ حتی در صورتی که پکن برنامه‌های خود را برای تزریق 148 میلیارد دلار وام در بخش نابسامان املاک و مستغلات کشور دنبال کند؟

وقتی اعتماد از میان رفت، ریسک عدم احیای آن وجود دارد. استراتژی قدیمی «قرارداد اختیار فروش» ابزاری بود که دولت همیشه به طور موثر برای مداخله در تثبیت املاک و مستغلات استفاده می‌کرد؛ بازاری که منبع اصلی سرمایه‌گذاری و پس‌انداز در چین با توجه به قوانین ضعیف حقوق بازنشستگی می‌باشد. اگر اعتمادها به قرارداد اختیار فروش از میان رود، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟

به مقیاس این مشکل در گزارش pH Report اشاره شد: دیدگاه فعلی بلومبرگ از مواجهه بانک‌های چینی با وام‌های املاک. رقمی به میزان 9.3 تریلیون دلار. با توجه به این‌که همه معامله‌کنندگان، توسعه‌دهندگان، وام‌گیرندگان، دولت‌های محلی و غیره به دنبال به حداقل رساندن ریسک هستند، این میزان قطعاً برآورد کمی است. اما با این وجود، 9.3 تریلیون دلار نمایانگر حداقل دو سوم تولید ناخالص داخلی سال گذشته چین می‌باشد.

به نظر می‌رسد اعتماد در املاک و اقتصاد جامع‌تر به دلیل سیاست‌های کووید صفر از بین رفته است. تا زمانی که چین واکسن موثر ام‌آر‌ان‌ای موثری را تولید و آن را تا جایی تجویز کرده که دیگر قرنطینه و آزمایش انبوه ضروری نباشد، توقف روند بهبود اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد.

به موضوع املاک و مستغلات برگردیم. همانطور که در ژانویه تاکید کردم، به نظر می‌رسد از سال 2009 رابطه نزدیکی میان اوج‌گیری تقاضای پتروشیمی و پلیمرهای چین و افزایش قابل توجه تامین مالی کلی کشور، و اقدامات گسترده بانک خلق چین برای دسترسی‌پذیری اعتبار وجود داشته باشد. سهم عظیمی از افزایش وام‌دهی به بخش املاک و مستغلات اختصاص یافته است.

و همانطور که من سال‌ها اشاره داشته‌ام، چین از نظر سرانه تقاضای پتروشیمی در برابر درآمد سرانه کشور، بالاتر از توان خود اقدام می‌کند.. براساس داده‌های نقل شده در ویکی‌پدیا، درآمد سرانه اسمی کشور در سال 2021 در میزان 14096 دلار و برابری قدرت خرید آن در میزان 21364 دلار بوده است.

براساس داده‌های نقل شده از صندوق بین‌المللی پول در ویکی‌پدیا، تولید ناخالص داخلی سرانه اسمی در آمریکا در سال 2021 در میزان 69288 دلار بود. اما با این حال، همانطور که در نمودار پایین مشاهده می‌کنید، مصرف سرانه پلی‌پروپیلن چین در سال 2019 از آمریکا پیشی گرفت.

البته مطمئناً، ماشین عظیم صادراتی چین نقش بزرگی در اوج‌گیری تقاضای پلی‌پروپیلن برحسب سرانه و میلیون تن داشته است. اما به باور من، باید به ایفای نقش جهش بزرگ در دسترسی‌پذیری اعتبار، ثروت املاک و مستغلات و تمام فعالیت‌های اقتصادی و مصرف بی‌رویه آشکار مرتبط با اوج‌گیری قیمت‌های املاک نیز اشاره داشت.

و همچنین در رابطه با موضوع صادرات، بهبود ناشی از صادراتی که چین در نیمه دوم 2020 از آن بهره برد، با توجه به تورم در غرب و تاثیرات منفی بر کالاهای بادوام، محتمل به نظر نمی‌رسد.

همچنین به نظر می‌رسد در طی دوره اوج پاندمی در غرب، بسته‌های بزرگ حمایتی دولتی موجب افزایش تقاضای کامپیوترها، ماشین لباسشویی‌ها، کنسول‌های بازی و مبلمان ادارای جدید شده باشد. این خریدها مقطعی بودند؛ یعنی حتی بدون تورم بالای امروز، تقاضای کالاهای بادوام روند نزولی را در پیش می‌گرفتند.

اما همچون پلی‌اتیلن سنگین، مجبور نیستید حرف من را در رابطه با اتفاقات حول پلی‌پروپیلن بپذیرید. به جای آن، تنها لازم است به اختلاف قیمتی توجه کنید -- اختلاف قیمتی میان قیمت‌های پلی‌پروپیلن و هزینه‌های خوراک نفتا آیسیس -- و همچنین آخرین داده‌های آیسیس در رابطه با تقاضای پلی‌پروپیلن چین در 2022.

اختلاف قیمتی موید تداوم رکود بازار است

نمودار بالا داده‌های اختلاف قیمتی جمع‌آوری شده میان قیمت‌های گرید پلی‌پروپیلن تزریقی و نفتا از نوامبر 2002 تاکنون را نشان می‌دهد.

رکورد کمترین اختلاف قیمتی در دسامبر 2019 همزمان با شوک بزرگ فراوانی عرضه در بازارهای جهانی پلی‌پروپیلن و پلی‌اتیلن، به خصوص در چین و جنوب شرق آسیا رخ داد که قیمت‌ها به افزایش قابل توجه ظرفیت‌های جدید واکنشی منفی نشان دادند.

اما بعد از آن بازارها، تحت تاثیر تهاجم روسیه به اوکراین، افزایش هزینه‌های انرژی، و آغاز سیاست‌های کووید صفر چین قرار گرفتند. اختلاف قیمتی در مارس به رکورد جدید 167 دلار در هر تن افت کرده، و بعد از آن در ژوئیه تا 224 دلار در هر تن افزایش یافته، اما همچنان زیر رکوردهای قبلی بود.

اختلاف‌های قیمتی همیشه شاخص قابل اعتمادی از تعادل عرضه و تقاضا بوده‌اند. بنابراین، تا زمانی که اختلاف قیمتی تا میانگین‌های تاریخی خود بهبود نیابد، اقتصاد چین به طور کامل احیا نخواهد شد، زیرا پتروشیمی مواد خام برای زیرساخت هر اقتصادی است.

حالا در رابطه با پلی‌اتیلن سنگین، اجازه دهید میانگین اختلاف قیمتی 2022 را در بستر تاریخی بلند‌مدت قرار دهم.

میانگین اختلاف قیمتی 2022، تا 22 ژوئیه، تنها 242 دلار در هر تن بود. اختلاف قیمتی سال گذشته با میزان 452 دلار در هر تن 86 درصد از سال جاری بالاتر بوده، و رکورد پایین قبلی مربوط به سال 2003 با میزان 364 دلار در هر تن می‌باشد.

لازم است که خاطرنشان کنیم (همانطور که نمودار پایین این امر را تایید می‌کند) که، ضعف عملکرد 2022 مربوط به اوج‌گیری قیمت‌های نفت خام و در نتیجه هزینه‌های نفتا نمی‌باشد.

در طی افزایش قیمت‌های نفت در دفعات قبلی، فاصله میان خط آبی (هزینه‌های نفتا) و خط قرمز (قیمت‌های پلی‌پروپیلن) نشان می‌دهد که تولیدکنندگان پلی‌پروپیلن خیلی بهتر می‌توانستند هزینه‌های بالای خوراک را به تبدیل‌کنندگان انتقال دهند.

آخرین داده‌های آیسیس در رابطه با تقاضا، نشان‌دهنده تداوم رکود بازار می‌باشد.

زمانی که مجموع داده‌های خالص واردات گمرکی ژانویه تا مه چین را با تخمین‌های تولید داخلی در محاسبه سالانه قرار می‌دهیم (تقسیم بر 5 ضربدر 12)، داده‌های ژانویه تا ژوئن (تقسیم بر 6 ضربدر 12) نشان‌دهنده افت 1 درصدی تقاضا در کل سال 2022 می‌باشد. این میزان را باید در قیاس با رشد 6 درصدی مصرف در سال 2021 در مقایسه با 2020 قرار دهیم.

افت یک درصدی تقاضا تا حدود 34 میلیون تن، اساس سناریو 2، یعنی برونداد وسطی است. سناریو 1، بهترین نتیجه ممکن، افزایش سه درصدی و رسیدن به میزان مثبت 2 درصد می‌باشد. سناریو 3، بدترین نتیجه ممکن، افت سه درصدی به نسبت سناریو وسطی در میزان منفی 4 درصد می‌باشد.

در پلی‌اتیلن سنگین و دیگر گریدهای پلی‌اتیلن، فرضیه‌های صعودی و نزولی ماهانه من برای سناریوی وسطی شامل تطبیق دو درصد مثبت و منفی می‌شود.

اما در رابطه با پلی‌پروپیلن، با توجه به سهم بزرگتر مصرف نهایی پلی‌پروپیلن در کالاهای بادوام در مقایسه با پلی‌اتیلن، جابجایی سه درصدی منطقی‌تر به نظر می‌رسد. این امر موجب می‌شود تقاضا بیشتر به بهبود خرده‌فروشی محلی و صادرات، یا تشدید ضعف پاسخگو باشد.

ممکن است چین در 2022 به صادرکننده خالص تبدیل شود

همانطور که در سال 2021، چین بیش از 40 درصد از کل واردات خالص جهانی را در میان کشورها و مناطقی که بیش از صادرات خود وارد کردند، به خود اختصاص داد، تصویر این ماه بدون بررسی مجدد دورنمای خالص واردات این کشور تکمیل نمی‌شود. این میزان با فاصله بالاترین درصد بود.

موضوع نمایش داده شده در نمودار پایینی تا حدودی در رابطه با نتایج متفاوت تقاضای نشان داده شده در نمودار قبلی است. موضوع آن، تداوم فشار چین به سمت خودکفایی بیشتر در پلی‌پروپیلن است. براساس برنامه‌ها، ظرفیت پلی‌پروپیلن آن بعد از افزایش 13 درصدی در سال 2021، با افزایش 12 درصد دیگر در سال جاری به 39 میلیون تن در سال خواهد رسید.

طبیعتاً، اتفاقی تعیین‌کننده در سطوح خالص واردات سال جاری، نرخ بهره‌برداری داخلی خواهد بود. سوددهی ضعیف، که شاهد گواه آن در میزان اختلاف قیمتی می‌باشیم، منتج به آن شد تا تخمین نرخ بهره‌برداری ژانویه تا ژوئن ما در میزان 80 درصد قرار گیرد، با وجود اینکه فرض ما در ابتدای سال، بهره‌وری 84 درصدی از ظرفیت‌ها برای کل سال بود.

بنابراین، در بهترین سناریوی ممکن، با فرض نرخ بهره‌برداری 80 درصدی برای کل سال، و رشد تقاضای 2 درصدی در بهترین حالت ممکن، خالص واردات کشور با میزان 3.5 میلیون تن، 100 هزار تن از سال گذشته بیشتر خواهد شد. اما خالص واردات همچنان 2.6 میلیون تن کمتر از سطوح 2020 خواهد بود.

مجدداً سناریو 2 براساس محاسبه سالانه داده‌های حقیقی ژانویه تا ژوئن آیسیس می‌باشد. براساس این داده‌ها شامل افت یک درصدی رشد و نرخ بهره‌برداری 80 درصدی، خالص واردات نسبت به سال گذشته 1 میلیون تن کاهش یافته و در میزان 2.4 میلیون خواهد ایستاد.

در سناریو 3 بدترین سناریو ممکن، شامل تصمیم چین برای تشدید فشار بر نرخ عملیاتی واحدها در نیمه دوم سال در مقایسه با نیمه اول بوده، که منتج به میانگین نرخ بهره‌برداری سالانه 84 درصدی و افت 4 درصدی رشد تقاضا خواهد شد. این اتفاق منتج به چرخش چین به سمت جایگاه خالص صادرات با میزان 270 هزار تن می‌شود.

ممکن است چین تصمیم بر افزایش نرخ بهره‌برداری گرفته تا علیرغم سودهی ضعیف، صادرات خود را در جهت جبران فروش داخلی اندک ارتقا دهد.

داده‌های گمرکی ژانویه تا ژوئن چین نشان می‌دهد مجموع صادرات کشور در سال 2022 می‌تواند در میزان 1.7 میلیون تن قرار بگیرد؛ مجموع صادرات کشور در 2021 در میزان 1.4 میلیون تن و در 2020 تنها در میزان 424746 تن ایستاد. اما براساس سناریو 2 برای تقاضا، صادرات 1.7 میلیون تنی تنها نمایانگر 5.5 درصد از فروش داخلی 2022 می‌باشد.

اما در تارنوشت بعدی احتمالاً جزئیاتی گسترده‌تر و موضوعاتی پشت واردات پلی‌پروپیلن چین را مورد بررسی قرار دهم. در حالی که به نظر می‌رسد صادرات در سال 2022 در میزان اندکی باقی بماند، افزایش صادرات می‌تواند به محدودیت عرضه تولیدکنندگان داخلی کمک کرده و بنابراین بازار داخلی حائز اهمیت‌تر مورد حمایت قرار گیرد.

در ایام آتی تاثیر افزایش صادرات تجاری چین بر دیگر کشورهای صادرکننده شامل عربستان سعودی، امارات متحده، کره جنوبی، سنگاپور و تایلند را مورد بررسی قرار خواهم داد.

نتیجه‌گیری: داده‌ها را دنبال کنید

براساس این داده‌ها می‌توان نتیجه گرفت، چین همزمان با ساخت مدل رشد اقتصادی جدید و اصرار آن بر سیاست‌های کووید صفر، در حال تجربه حداقل کسادی میان‌مدتی می‌باشد. و همچنین با تایید بسیاری از متخصصان امور، چین به حرکت خود به سمت خودکفایی بسیار بیشتر در پتروشیمی ادامه خواهد داد.

اما خیلی‌ها با این رویه مخالف‌اند. آن‌ها به پتانسیل بالای بهبود قوی اقتصادی در نیمه دوم معتقد هستند. تمام کاری که باید بکنید این است که داده‌ها را دنبال کرده تا متوجه شوید حق با چه کسی بوده است.

نوشته جان ریچاردسون

مترجم:مهدی کائینی